Mijn auto is vochtig. Standaard al, een Ford Ka is tenslotte niet bijzonder goed geïsoleerd. Maar doordat ik niet zo veel meer rij, krijgt het vocht geen kans om te verdwijnen, en de druppels hangen tegenwoordig dan ook aan de binnenkant van mijn voorruit.
De afgelopen paar dagen heeft het hard gevroren.
Je voelt hem al aankomen.
Eerlijk gezegd, ik ook. Dus toen ik vanochtend met mn duffe kop door de hopen sneeuw naar mijn auto schuifelde, had ik wel een klein beetje verwacht dat er iets een beetje vast zou zitten. En dat klopte. Ik wurmde mijn vingertopjes tussen de deur en trok. Niks. Ik rimpelde m'n voorhoofd. Normaal gesproken werkt dat namelijk wel. Ik trok nog eens. Weer niks. Tas op de grond, schrap zetten en trekken. Er zat geen centimeter beweging in. Kut. Andere deur. Zelfde verhaal. Dubbel kut.
Achterklep. Ja, die ging wel open. Ik stond heel even te twijfelen. Mijn achterbak (en bank) is namelijk sinds de laatste bandenwissel gevuld met mijn zomerbanden (dat is weer een ander verhaal) en er is bijzonder weinig ruimte om te manoeuvreren.
Ik begon halfslachtig. Met mijn knieën op de dichtstbijzijnde banden, bovenlijf naar voren, en duwen tegen die deur. Maar nee. Halfslachtige pogingen worden niet beloond. Even overwoog ik om gewoon maar thuis te werken, maar ik had een fysieke afspraak had die niet anders kon. Bovendien -jullie kennen me ondertussen een beetje-, ik laat me toch niet uit het veld slaan door een paar bevroren deuren.
Dus daar ging ik; via mn achterbak en -bank, over mijn zomerbanden, tussen de voorstoelen door. Het was niet charmant. Laten we het er maar op houden dat ik een stuk flexibeler ben dan dat ik dacht dat ik was. Ik flikkerde op mijn passagiersstoel, wurmde me over mijn versnellingspook en onder mijn stuur door naar de bestuurdersstoel, trok de deurklink open, en gaf opnieuw een flinke duw tegen de deur. Je verwacht het al, nada.
Terug over de versnellingspook naar de bestuurderskant, en daar duwen. Beweging! Nog een duw later en de deur ging open. Victory!
Uiteraard begon toen pas de taak van het ijsvrij maken van mijn ramen... inclusief de binnenkant... Het was een actieve ochtend.
1 reacties:
Wat een toewijding! Goed dat het uiteindelijk is gelukt.
Een reactie posten